Deze kruisbestuiving bestaat uit een verzameling artikelen uit regionale bladen en creatieve bijdragen, in woord en beeld, van dansers.
Leids Dagblad september 25 juli 2022
Leidse Glibber: na 2 jaar danst Dependans weer op volle toeren.
Leids Dagblad september 2 juni 2022
Leiden in Klare Lijn, Eric en Yorick Coolen
Leids Dagblad september 2020
Ook in 2017 hebben we Zomertango de Waterlelie kunnen afsluiten met een prachtig sonnet van Harry Sablerolle.
Waterlelie
De Waterlelie in de Leidse Hout
die tangodansers watertandend noodt,
legt liefdevol haar boezem bloot,
lest tangodorst in voet en enkelvoud
Het gelakte vlak laat geen danser koud,
kleurt de voetkussens scharlakenrood
en boeit geschoeid als zoet kleinood
de schoonheid die deze dans inhoudt.
Gedreven zwevend op dit waterbed,
omarmd door spieg'lend ven en kroos,
polijst en penseelt de tangovoet.
De azuren vloer waarop een kroon gezet
viert de hartstocht, die de milongero koos,
bot bij fontijns geruis en watersproet.
Immemars
30 augustus 2017
Leidsch Dagblad 11 juni '15 over 10 jaar Zomertango de Waterlelie
Leidsch Dagblad 11 augustus '14
Augustus '13 Aan het eind van deze zomer werden wij verrast met prachtige poëzie.
TANGO
In Argentijnse bodem smeult dat vuur,
leidt daar verleidelijk een leven
langs zilv'ren stromen en vergulde dreven,
geboortegrond van Tango's eerste uur.
De emotie vlammenvattend opgelaaid
en op elk ontvankelijk lijf geschreven
doet dansers vleugelvaardig zweven
in hartstochts sferen, driftvol opgewaaid.
Klanken klinken vol ontroering,
smelten samen in volmaakt beleven
met zool en ziel intens bedreven
in het gemoed van d'opperste vervoering.
De passie die in Tango is gelegen
met het aureool van d'arm omgeven
laat het paar tot één verkleven
in fleur en geur vertederend bewegen.
Met benen, haren, als aderen vervlochten
door wijzen van de weemoed voortgedreven
wordt de danscadans met voeten weergegeven,
die de naakte grens van de Milonga zochten.
Met overgave sluiten zich de ogen,
wordt de vrouw volglustig opgeheven,
is geen luchtstroom tussen hen gebleven.
De Tango omhelst en maakt bevlogen.
Slapen rusten rakend zij aan zij,
laten alledaagse dingen sneven,
en onzegbaar naar leliegratie streven,
de eclipse climax van dansend hoogtij.
Onweerstaanbaar voelt die drang zo
worden paspatronen duizendmaal geweven
met zwier in schoonschrift neergeschreven
in Milonga's wandelgangen van de Tango.
Immemars
26 september 2010
(Harry Sablerolle)
Rob Overmeer, Stadsfotograaf van Leiden in '13-'14, maakte deze foto van de Waterlelie voor zijn project Stadswachters. Stadswachters verbeeldt het verhaal van mensen die leven en werken achter de schermen van de stad.
Het Leidsch Dagblad 23 april '13
Het Leidsch Dagblad 23 april '13
In winter '12-'13 is de Winterlelie is verhuisd naar een nieuwe locatie. Ab M. verwoordt dit :
Winterlelie
Beestenmarkt, Turfmarkt, Vismarkt en Botermarkt waar
Catootje maakte wat ze wou en kerk als karrek sprak daar
in Leiden waar ik mezelf ontzette uit het zaterdags krioelen
op zoek naar nummer twintig, gezegd Boeddha, maar boven
Afgeleid door het marktgedoe, de ogen wazig van kou
of andere verwachting van Tangoloc., dacht ik al gauw
keer ik terug of toch op die hoek, waar ik geen oe maar u
wel Buddhas geschreven zag, een restaurant anno-nu
Jawel daar de trap op. Spiegelglans, alles spic en span, begaf
ik me aarzelend naar boven, opnieuw eettafels, maatstaf
voor een tango locatie? Gerustgesteld hoorde ik tango klanken,
trapje op en hoe beter het thuisgevoel te verklanken
Zomerlelie, Winterlelie, locatie hier of daar, Mirjam en Peter
gastvrij als altijd, staan ook hier klaar om een ieder Welkom te heten
Het zij ze vergund deze mooie locatie, proficiat met ook de sfeer,
ongedwongen, plezierig, de muziek van dj Peter puik, nu als weleer
Hackers wisten, oh erger, met de site van Dependans wel raad
Facebook voor foto's, en andere info dat voorlopig via e mail gaat
Deze salon druk bezocht van overal, de Chacarera als eigenheid,
geeft ook in 2013, een mooie tango dansmiddag als zekerheid.
Afsluiting Zomertango de Waterlelie 2012.
Peter leest voor uit: "Wat dansen we heerlijk" van Toon Tellegen.
Collage van Geertje, Zomertango 12
Leidsch Dagblad 18 augustus '12
Buenos Aires in loom Leiden
DOOR ANNEMIEK RUYGROK
Leiden- Met slepende pas dansen de paren in de schaduw van muziektent de Waterlelie op melancholieke tangomuziek. Zo kun je ook het warmste weekeinde van deze zomer doorbrengen. Niks te klagen over de temperatuur, want die is in de Leidse Hout onder het loof en bij de vijver heel aangenaam. De muziek en de sfeer zorgen er op dit laatste zomerse weekeinde van de vakantie voor dat de loomheid toeslaat.
Gepassioneerd
Niet bij de paren overigens, die er gepassioneerd op los dansen. Volgende week is alweer de laatste tangosessie in de Waterlelie, georganiseerd door Dependans. Dit tangominnend gezelschap zorgt ervoor dat gedurende de zomer Leiden een heel klein beetje op Buenos Aires gaat lijken.
Hoewel de waarschuwingen voor de on-Hollandse hitte niet van de lucht zijn, is het deze zaterdag in de stad niet minder druk dan normaal. Een gezellige bedrijvigheid op de markt en winkelend publiek in Haarlemmerstraat en Breestraat. Want al zindert het in de stad, de boodschappen moeten toch nog worden gehaald. Dat merk je ook ’s ochtends vroeg als er geen karretje bij de supermarkt meer te krijgen is. En bij de kassa: volle karren met vooral houtskool en bbq-vlees en sauzen. Want hitte of niet, de barbecue gaat aan.
Waterpolitie
Wie dit weekeinde in de stad bleef hangen, misschien wel omdat de wegen naar het strand vol waren, zocht zijn heil in een park of aan het water. Op het water patrouilleert de waterpolitie, die nu wel een heel prettig baantje heeft. De bewoners van de
Zijloever zitten op de eerste rang als er een rubber boot wordt aangehouden met vijf jonge mannen erin. Ontbloot bovenlijf en genoeg onder de kurk. De stuurman moet blazen. Maar kennelijk is zijn promillage in orde, want na een preek van de politie mag het gezelschap doorvaren.
Nog even blijft het landerig en loom in de stad. Al loopt de vakantie ten einde en wordt het gewoon weer 20 graden.
Mei '11
Op de Winterleliesalons van afgelopen winter hebben we al kunnen genieten van de prachtige nieuwe boxen in studio Libertango. Deze boxen zijn ontworpen en gemaakt door Rik van AmpliMuse. Deze zomer heeft Rik ook nieuwe boxen gemaakt voor de Waterlelie, 4 stuks, én een nieuwe versterker. Nu dus geluid all around! Boxen en versterker zijn zo groot (klein dus) dat ze precies in de fietskar passen! Het ghettoblastertijdperk hebben we hiermee afgesloten.
Een drijvende Waterlelie op de vijver, gemaakt door Andreas
Collage Geertje van het Open Podium 28 aug. 10
De Waterlelie door Lenny Hoeks, 28 augustus '10
Tekenwerk van Luzia Engesser, gemaakt tijdens het tango-openpodium 28 augustus '10
Het Witte Weekblad 1 september '10
Het Witte Weekblad 18 augustus '10:
Het Leidsch Dagblad 16 augustus '10:
Uit: "Overleven-Verdicht" 09 art-in-nature, 29 augustus '09.
Waterlelie
als breekbare elfen
dansten wij
op de waterlelie in het park
onder loof en zon
met water aan onze voeten
de hemel op aarde
genoten wij
van dansen met de ander
maar die zomer ging voorbij
rest ons herinneren
aan een zalig samenzijn
bloemen sluiten zich
en verdorren
de nacht valt
en weldra jaagt de herfstwind
droge bladeren uit bomen
Sabine v.d.B.
Fotocollage's van Geert L. 11 juli '09
De eerste kennismaking van Elisabeth met de Waterlelie op 5 juli 2008 inspireerde haar tot het maken van het volgende gedicht:
"waterlelie in de tuin
vol in het licht
omgeven door glans
van water
zon weerspiegelt
gevangen
in het vlak
waterlelie in het hout
omgeven door klank
tonen geven
aan
waar voeten
zich plaatsen
tango brengt samen
klank zon regen
bewegen"
Het Witte Weekblad: de waterlelie op midzomeravond, 20 juni 2008:
Opening 5e buitendansseizoen op 30 april 2008, "Máxima" bezoekt de Waterlelie, het Witte Weekblad 1 mei 2008.
Van deze gebeurtenis een verslag van Berny en Ab heeft zijn belevenissen verwoord in een rijm-gedicht.
"Leiden valt toch in de Koninklijke prijzen"
Alhoewel de kans op koninklijk bezoek tijdens Koninginnedag voor iedere gemeente maar heel klein is, viel Leiden dit jaar toch in de prijzen .Eén lid van het koningshuis wist dit jaar aan het eind van een zeer vermoeiend bezoek aan de provincie Friesland, toch nog even in het diepste geheim langs Leiden te gaan. In haar hart wenste prinses Maxima al een paar jaar dat deze droom werkelijkheid werd.
In Leiden is een bijzonder stel mensen al 5 jaar bezig om de Argentijnse Tango in beeld te brengen en wel in paviljoen De Waterlelie in de Leidse Hout. Mirjam van Niel en Peter Kooijman weten enthousiaste Tangodansers vooral uit Zuid en Noord-Holland in Argentijnse Tangoverukking te brengen. En alhoewel prinses Maxima via de rijksvoorlichtings- dienst vernomen heeft dat zij van harte welkom is om eens een bezoek aan de Waterlelie te brengen, was het haar tot op heden nog niet gelukt om op Koninginnedag aan het koninklijk gezag te ontsnappen en haar hartewens in vervulling te laten gaan.
Woensdag, 30 april 2008 was het dan zover. Aan het eind van de middag verschenen plotsklaps twee koninklijke bodyguards in de Hout ten tonele. Aanvankelijk had dit een schrikreactie tot gevolg bij de anders zo uiterst beheerste Argentijnse Tangodansers in de Waterlelie. Toen aan initiatiefneemster Mirjam van Niel duidelijk werd gemaakt dat het om een heus koninklijk bezoek ging van prinses Maxima, onderbraken de dansers en danseressen hun dans. Een heuse cabriolet met een koninklijke AA-registratie naderde door de Hout het paviljoen en prinses Maxima, begeleid door drie strenge bodyguards, stapte op Mirjam af en bedankte haar voor de uitnodiging. Mirjam, verrast als zij was heette de prinses van harte welkom stelde haar een aantal vragen: Hare Koninklijke hoogheid, mist u de Tango niet hier in Nederland? Prinses Maxima antwoordde dat dat wel zo is, maar dat haar schoonmoeder duidelijk heeft gemaakt dat het niet aan Maxima is om intiem met allerlei mannen te dansen. Graag had zij haar Alexander meegenomen maar die verkoos toch het ‘koekhappen’ boven de Argentijnse ‘tango’. Op de vraag van Mirjam of de geruchten waar zijn dat koningin Beatrix overweegt om binnen het jaar terug te treden en de kroon aan Alexander over te dragen en als dat zo is wat Nederland dan van Maxima als nieuwe koningin kan verwachten, antwoordde Maxima dat zij die eerste vraag weliswaar niet kan beantwoorden, maar dat als het eenmaal zover is, dat zij dan, eenmaal koningin der Nederlanden, onmiddellijk aan Carel Kraaijenhof zal vragen, voor het Wilhelmus een nieuwe melodie te componeren en de nieuwe tekst bij voorkeur zodanig in te vullen, dat het koele ‘Duitse Bloed’ in ieder geval warm ‘Argentijns Tango’ kleurt.
Alle aanwezigen maakten hierop een diepe knieval voor Maxima en een luid applaus viel haar ten deel. Vervolgens mocht Maxima met dj Peter Kooijman de Tango dansen en afgeschermd door haar bodyguards was onze prinses niet te weerhouden. Praktisch alle aanwezige tanguero’s viel de eer ten deel om met de prinses te dansen. En speciaal op verzoek van Maxima werd de ‘Chacarera’, een Argentijnse volksdans ten uitvoer gebracht. Toen uiteindelijk de koninklijke chauffeur Jan van der Hoeven het tijd vond om afscheid te nemen en de muziek stop zette, barstte Maxima in hartverscheurend gehuil uit.
Dit koninklijk bezoek aan de Waterlelie bewees maar weer eens dat er binnen ons koninklijk huis ook nog echte warmte aanwezig is en wel bij onze toekomstige koningin, die met nostalgie en diepe sentimenten aan haar vaderland terugdenkt. Hierop kan ons land trots zijn en Leiden al helemaal, want daar speelde dit tafereel zich in het diepste staatsgeheim op Koninginnedag af.
Berny.
Een live-verslag van deze dag is te vinden in het menu onder "Filmpjes".
"Koninginnedag 2008.
Bij aanvang geen zon, geen waterlelie gezien
meteen afgeleid door de muziek en het zien
van bekende en onbekende dansers voorzien
jawel van al wat in oranjekleur vermag aan
kleding en accessoires en overal vandaan
uit Vlaanderen zelfs, mooi, ook haar naam
Windvlagen of kou niemand wilde versagen
want de dansers wilden alle dames wel vragen
om te dansen op de mooie muziek van Peter
dat lukte goed iedereen scheen tevree, zeker
Tot er verwarring en onrust ontstond, te zien
naar bleek een auto met een dame van aanzien
particulier chauffeur en bodyguards er omheen
zij bleek terstond Maxima te zijn, zomaar alleen
Die was op de tango afgekomen, ze wilde graag
met een ander dan Willem Alexander vandaag
eens de tango dansen en zoals je‘t dansen moet
want Willem Alexander en tango dat komt nooit goed
Welnu haar lukte het bovenal , iedereen verrast
de Prinses ongedwongen zo tango te zien dansen
zelfs de bodyguards werden er door aangestoken
wisten met mekaar de ganchos aan elkaar te flansen
Een ieder hielden ze in de gaten sommigen zelfs betast
maar Maxima wist van geen stoppen, de chauffeur de
wanhoop nabij, besloten de guards onder grote hilariteit
Maxima gedwongen met armen en benen in de lucht
van de dansvloer te halen en voor haar eigen veiligheid
naar de auto renden en met haar de wagen in sprongen
Er kon werkelijk gesproken worden van een verrassing
nagepraat werd er nog lang over deze opschudding
maar over één ding was iedereen het volledig eens
dat deze Maxima alle harten in één klap had veroverd
Iedereen ging weer over tot de orde van de dag
want zelf dansen is toch wat een ieder het liefst doet
bovendien hadden we nog de chacarera tegoed
dat gaf moed, brak alle spanning, niets dan gelach
Onze teejay schakelde daarna nog over op non-tangomuziek
waarop ook goed viel te dansen, soms ook niet
zelfs de enkele bui mocht de pret niet drukken
iedereen was in opperste stemming, geen nukken
de muziek vol afwisseling ging door tot wel zes uur
Peter wist van geen ophouden, het weer bleef guur
Zo verliet de een na de ander de Leidse Hout
na een heerlijke dansmiddag, al was het wat koud
de jopie-zopie van schaatsers is voor ons niet nodig
de tango verwarmd de harten en maakt dat overbodig."
Door: Ab. M.
Na de volgende salon stuurde Ab een vervolg gedicht:
"De Waterlelie.
Toen fris en koud nu warrn en heet
de tegenstellingen waren groot geen
belemmeringen voor hij/zij,die weet
hoe te genieten van tango, geen spleen
wel een prachtige vijver, mooie natuur
Opwaaiende zomerjurken tangovuur
een jarige gefêteerd, met spitsuur
voor de dansers om de jeugdige tanguera
te fêteren met Pugliese, geen fata morgana
Ook was te constateren dat warmte of niet
je vooral goeie dansers van her en der ziet
prima muziek, inzage in een mooi fotoboek
zelfs een ooievaarsnest,geen Koninklijk bezoek
Wel dezelfde gastvrijheid als altijd, gezorgd
ook voor de dorstigen, voldoende lekkernij
onbezorgde dansuren opnieuw gewaarborgd
de volgende salon zeker weer van de partij
beide keren nu waren een feest voor mij
Necio die in “De Uitvreter”de Sarphatistraat
de mooiste plek van Europa vond, J.C.Bloem
dichtte Domweg gelukkig, in de Dapperstraat
dat is in Amsterdam, de dichters erom beroemd
ik kom er vandaan, maar Leiden alom geroemd
vanwege de Prinsen en Staten, Vondel die seit
Omhelst de Vre, dies vliên Bedrogh en Valscheit
spoedigh. Het nieuwe Athene groeit, nu 't oude in
d'assche leit, nu geen straten, Prinsen en Staten
tot welke dichterij of uitspraken zouden
deze dichters de plek in ‘t Hout hebben verleid
die ons tangodansers nog vele zaterdagen verblijd."
Witte Weekblad 1 mei 08
Het Witte Weekblad 29 augustus 07
Aan het einde van een lange zomer: gedicht over de afsluiting van de Zomertango in de Waterlelie op 25 augustus 2007, geschreven door een van de dansers.
"Aan het einde van een lange zomer.
Waar de witte waterlelie wiegt
Klanken wuivend wentelen
Trots de tango troont
Rondom de kiosk voetjes drentelen
Dat Paradijs hebben Peter en Mirjam gesticht
En nu de tonen versterven
Paarsgewijs verstoort het evenwicht
Ieder voor zich gaat zwerven
De waterlelie haar hart toedicht"
Jacques W.
De tango is een dialoog, het Leidsch Dagblad van 6 augustus 2007.
Tango op Koninginnedag, het Witte Weekblad van 1 mei 2007 over de opening van het buitendansseizoen op koninginnedag.
De tango dansen in weer en wind, een artikel uit het Leidsch Dagblad van 17 augustus 2006 over het buiten dansen in de Waterlelie.
Buiten dansen door weer en wind
De tango dansen onder een zwaar bewolkte hemel, waar af en toe een bliksem doorheen priemt, gevolgd door een woeste donder. Zoiets gebeurt niet vaak. In tango-land nummer 1, Argentinië, is dansen in de open lucht normaal. Ook in Nederland is het sterk in opkomst, zeker in Leiden. Het is er zelfs zo populair dat de harde kern er weer en wind voor trotseert. Elke zaterdag wordt er gedanst in de Waterlelie, de muziekkapel in de Leidse Hout.
Aan het begin van deze regenachtige middag zijn er nog maar een paar tangoliefhebbers. De muziek staat al aan. Ze hebben een kleine accu meegenomen om de ghettoblaster een middag lang aan de praat te houden. Vanuit de bospaden komen steeds meer mensen binnendruppelen, eerst met een aarzelende blik. ‘Gaat er gedanst worden vandaag?’ zie je ze denken. Maar de twijfel verdwijnt als ze bekenden zien, die hen hartelijk verwelkomen.
Drie stellen beginnen te dansen. Een zachte tango-wals. Geconcentreerd en intiem maken ze hun draaien en passen, met op de achtergrond het dichtbegroeide bos en de vijver met de zacht ruisende fontein. Het is een plaatje waar men in Argentinië niet tegenop kan.
Gelukkig heeft Dependans, de instelling die deze bijeenkomsten organiseert, niet altijd zulk somber weer.
,,Vanaf koninginnedag tot 9 september dansen we iedere zaterdag buiten, in de winter alleen als het weer het toelaat,’’ zegt Mirjam van Niel, samen met Peter Kooijman initiatiefneemster van Dependans. ,,Op onze website zet ik altijd foto’s. Daarop zie je alle seizoenen voorbijtrekken. Er komen steeds meer mensen op af, uit het hele land. Vorige week hadden we groepen uit Nijmegen, Alkmaar en Utrecht.’’
Waarom buiten dansen? ,,De tango is op straat ontstaan,’’ zegt Mirjam. ,,En ik ben dol op de buitenlucht. We houden het simpel. Dat is de charme ervan. Alles wat we nodig hebben vervoeren we per fiets. Eén keer trakteerden we de mensen op wijn. Sindsdien nemen ze altijd wijn en hapjes mee. Simpel, sfeervol en altijd leuke mensen: dat is onze formule. Die sociale instelling hoort bij de tango. Het is een dans waarbij je geïnteresseerd moet zijn in andere mensen. Een samenspel waarin je alert op elkaar moet zijn en respectvol met elkaar omgaat.’’
Hoewel Dependans een leerlingen-initiatief is, is ook docente Jessica Bijvoet als het maar enigszins kan aanwezig. Vaak geeft ze gratis proeflessen. ,,Het is leuker hier in het park proeflessen te geven dan in een cursuszaal. De drempel is lager. Hier kan iedere voorbijganger zo meedoen.’’
Jessica Bijvoet geeft veel cursussen in Leiden, o.a. in het Volkshuis. Het initiatief om buiten te dansen juicht ze zeer toe. ,,Het is een sociaal gebeuren. De tango in Nederland is een kleine wereld. De sfeer is ongedwongen, zonder de traditionele conventies die vaak nog in Argentinië gelden. Iemand ten dans vragen is daar een subtiel en discreet spel met de ogen en de muziek bestaat er uit vaste reeksen nummers van een bepaald orkest, zodat mensen weten wat voor soort tango er gedanst gaat worden. In Nederland houden we ons daar niet zo aan en vraag je elkaar gewoon ten dans. Dat is informeler en gezelliger. Ook wel eens lastiger, als iemand je vraagt en je bent moe of hebt pijn aan je voeten. Ik geef veel lessen en wil het de mensen zo goed mogelijk leren, maar wat hier in de Leidse Hout gebeurt, dàt is waar je het voor doet. Het sociale gevoel als je de tango danst is belangrijker dan perfectie.’’
De tango is geschikt voor iedereen, van jong tot oud. Gilbert is een trouwe deelnemer. ,,In salons in Buenos Aires danst iedereen,’’ zegt hij. ,,Zelfs mensen van 85 of 90 jaar zie je nog kwiek rondhuppelen. In Nederland wordt ook goed gedanst. Soms beter dan aan de overkant van de oceaan.’’ Even later danst Gilbert. Met warmte en een superieure kalmte leidt hij zijn partner.
Deelneemster Marijanne Richel kreeg een paar jaar geleden de smaak te pakken toen ze de tango in De Parade zag. Ze volgde proeflessen bij Jessica Bijvoet en komt nu regelmatig naar Dependans. ,,Ik voel me hier in een andere wereld. Het leuke is ook dat je door de tango ervaart hoe verschillend mensen zijn. De één danst subtiel, de ander dynamisch. Je hele persoon speelt mee als je de tango danst. Je temperament, maar ook hoe je je toevallig vandaag voelt.’’
Buiten dansen vindt plaats op zaterdagen van 15.00 tot 17.30 uur in De Waterlelie in de Leidse Hout. Op de website www.dependans.nl wordt aangekondigd of de bijeenkomst doorgaat. Jessica Bijvoet geeft gratis proeflessen op 19 en 26 augustus, 14.00 – 15.00 uur. Overige informatie over lessen van Jessica Bijvoet: www.libertango.nl
Maarten Baanders
Handmade from Istanbul, uit het winternummer van La Cadena het verhaal van Jan over onze schoenentour in Istanbul.
Handmade from Istanbul Door Jan van der Hoeven. 
Daar staan we dan, Mirjam en ik, ergens midden in Istanbul in de buurt van het Taksimplein. Vanaf die plek is het niet ver lopen naar de schoenmaker die handgemaakte tangoschoenen levert, onze Turkse medecursiste danst zelf al jaren op door hem gemaakte schoenen. Volgens de stadsplattegrond is er een voetgangerspassage, zodat we zonder levensgevaar de overkant kunnen bereiken van de 6-baansweg die dwars door de stad loopt. En inderdaad, via een niet al te frisse tunnel, met aan beide kanten allerlei onduidelijke winkeltjes in onderdelen voor wit-, bruin- en zwartgoed, bereiken we de overkant van de straat.
Niet al te ver daarvandaan vinden we het door ons gezochte adres. Tenminste, het adres klopt maar een duidelijke ingang is er niet. Dan toch maar gewoon die trap op. In het trappenhuis is elke verdieping een verrassing, achter elke deur gebeurt wel iets met schoenen, maar als we het hebben over tango(schoenen) wijzen alle vingers toch naar een hoger gelegen verdieping. Als we daar arriveren blijkt de “patron” niet aanwezig. Geen probleem, we hebben vakantie en komen straks gewoon weer terug. Toch hebben we wel een beetje haast, we zijn hier maar drie dagen en we willen niet zonder schoenen terug. Een paar uur later is de chef wel op zijn plek. Een verlegen, alleraardigste, jonge, uitsluitend Turks sprekende man, gekleed in een stofjas met het embleem van een bandenfabrikant staat ons te woord in een kamertje dat dienst doet als showroom, kantoor, paskamer en ontvangstruimte.
Dankzij een andere klant, een Turkse vrouw die uitstekend Engels spreekt en voor ons tolkt, kunnen we duidelijk maken wat we willen en vooral dat we dat willen in de helft van de normale leveringstijd. Dat levert wat problemen op als het gaat om de keuze van sommige modellen of leersoorten en de stapel folders, foto’s en plaatjes die Mirjam krijgt aangereikt, maakt de keuze bepaald niet eenvoudig. Ze neemt een combinatie van drie bestaande modellen. De patron maakt een tekening van haar voetomtrek in het deksel van een schoenendoos, er volgt een test van de soepelheid, zachtheid, stevigheid en rekbaarheid van het beschikbare leer, we laten een dansschoen achter, spreken een prijs af en het tijdstip dat we de schoenen op willen halen. Wat kunnen we nog meer doen?
We storten ons in de metropool Istanbul. Een ongelofelijke hoeveelheid voertuigen baant zich een stinkende weg door de stad, de secondewijzers bij de oversteekplaatsen voor voetgangers staan op scherp en de stadsbewoners zijn allemaal op hun eigen manier bezig in hun onderhoud te voorzien. Op woensdagmiddag gaan we opnieuw richting schoenmaker. Lopend terwijl de regen met bakken uit de hemel komt. Drijfnat lopen we de trappen op.
Wat de drie oude, verweerde mannen met naalden in hun mond voor het af en toe fixeren van het leer, op een kruk met hun knieën als werkblad, elk met hun eigen kale gloeilamp en in hun eigen lijmwalm in de tussentijd hebben geproduceerd, is van een ongekende kwaliteit. Er worden nog wat gaatjes bijgemaakt voor de sluiting, hier en daar wordt het leer nog wat opgerekt en er gaat nog even een gasvlam langs de schoenen voor de stikseluitsteeksels en de lijmresten.
Wie zulk vakwerk niet eert is de tango niet weert.
Necmi Usta
Keresteci Recep Sokak
Safi Han nr.7, 3 hoog
Beyoğlu – Istanbul
Fokke en Sukke hebben een berichtje achtergelaten............
Dansgroep raakt tangopleintje kwijt, een artikel uit het Leidsch Dagblad van 10 september 2005 over het afscheid van onze buitendanslocatie.
foto: Taco vd Eb
Dansgroep raakt tangopleintje kwijt
leiden - Het wemelt in Leiden niet echt van de plekken waar liefhebbers van de Argentijnse tango in de buitenlucht kunnen dansen. Vandaar dat Mirjam van Niel en een groep fanatieke beoefenaars van de tango zo blij waren met 'hun' pleintje tussen de Weddesteeg en de oude Zeevaartschool. De gladde natuurstenen ondergrond is een ideale dansvloer.
Ook in andere opzichten voldoet de plek aan de eisen van de dansers. ,,Het is een besloten pleintje, waardoor een heel intieme sfeer ontstaat.'' Aan het dansplezier lijkt een eind te komen, nu de gemeente heeft besloten de plateaus te verwijderen. Op de straatstenen of op asfalt de Argentijnse tango dansen is volgens Van Niel geen optie. ,,Dat kost je je knieën.''
Als Mirjam van Niel door Leiden fietst, let ze eigenlijk maar op één ding. ,,Ik ben altijd op zoek naar plekken waar we kunnen dansen. Dat is echt een tic van me geworden.'' Dansen in de buitenlucht hoort volgens de Leidse bij de Argentijnse tango: het is een dans die op straat is ontstaan. Het is volgens haar niet alleen plezierig om buiten met je grote passie bezig te zijn. Ze beschouwt het ook als een manier om het tango-virus verder te verspreiden onder een breder publiek. ,,De Argentijnse tango is zó'n mooie dans. Het is puur een dialoog die je met de ander aangaat via lichaamstaal. Door te volgen en te leiden nodig je elkaar uit en geef je antwoord. Respect voor de ander is daarbij heel belangrijk. Als iedereen de tango zou doen, zou de wereld er beter uitzien.''
Vorig jaar ontdekte Van Niel het pleintje achter de oude Zeevaartschool. Eens in de zoveel tijd, als het weer het toelaat, trommelt ze haar dansvrienden op om daarheen te komen. Van het nabijgelegen botenverhuurbedrijf krijgen ze stroom voor de muziek en even later dansen ze de dagelijkse beslommeringen van zich af. Ze hebben tot dusverre uitsluitend leuke reacties gekregen, aldus Van Niel. ,,Mensen uit de buurt komen vaak kijken met hun kinderen. En voorbijgangers blijven even staan. Ik heb al een paar keer ter plekke een dansles gegeven aan iemand die stond te kijken.'' Onlangs werd bekend dat de gemeente af wil van de natuurstenen tableaus die schildersdoeken verbeelden. Het Weddesteegpleintje is te rommelig en de tegels, gemaakt door kunstenaar Guus Bayards, hebben volgens de gemeente hun beste tijd gehad. De plek moet netjes worden gemaakt voor de viering van het Rembrandtjaar, volgend jaar. De Weddesteeg speelt daarbij een grote rol: Rembrandt werd er in 1606 geboren.
Van Niel is het met de gemeente eens dat het pleintje toe is aan een opknapbeurt. ,,We hopen alleen dat er een gladde ondergrond terugkomt. Anders kunnen we nergens meer terecht. Er is in Leiden gewoon geen andere plek. Of de gemeente moet een alternatief voor ons hebben.'' Een woordvoerder laat weten dat de gemeente en de kunstenaar graag mee willen helpen zoeken naar een goede oplossing: ,,Want het is een sympathiek initiatief.''
Vanmiddag dansen Mirjam van Niel en haar groepje vanaf een uur of vijf tot zeven uur voor de laatste keer op het 'oude' pleintje.
Judy Nihof
zaterdag 10 september 2005